Alcoholconsumptie kan zowel korte- als langetermijneffecten hebben op de gezondheid en de impact kan variëren op basis van de geconsumeerde hoeveelheid, de frequentie van consumptie, individuele tolerantie en de algehele gezondheidstoestand.

Hier zijn enkele algemene manieren waarop alcohol de gezondheid kan beïnvloeden:

 Kortetermijneffecten: 

•  Verminderd beoordelingsvermogen en coördinatie: Alcohol is een depressivum voor het centrale zenuwstelsel dat de cognitieve functie en coördinatie kan aantasten, wat leidt tot slechte besluitvorming en een verhoogd risico op ongelukken en verwondingen.
•  Uitdroging: Alcohol is een diureticum, wat betekent dat het de urineproductie verhoogt, wat leidt tot uitdroging. Dit kan bijdragen aan katersymptomen zoals hoofdpijn en vermoeidheid.
•  Spijsverteringsproblemen: Alcohol kan het spijsverteringsstelsel irriteren, wat leidt tot symptomen zoals zure reflux, gastritis en ontsteking van de maagwand.
•  Slaapverstoring: hoewel alcohol mensen in eerste instantie slaperig kan maken, kan het het slaappatroon verstoren en tot slaap van slechte kwaliteit leiden.

 Lange termijn effecten: 

•  Leverschade: Chronisch alcoholgebruik kan leiden tot leverziekten zoals leververvetting, alcoholische hepatitis en cirrose. De lever is verantwoordelijk voor het metaboliseren van alcohol, en overmatig drinken kan zijn vermogen daartoe overweldigen.
• Cardiovasculaire problemen: Langdurig alcoholgebruik wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op hoge bloeddruk, hartaandoeningen en beroertes.
• Geestelijke gezondheid: Alcohol kan bijdragen aan of verergeren van geestelijke gezondheidsproblemen zoals depressie en angst. 
• Kankerrisico: Chronisch alcoholgebruik houdt verband met een verhoogd risico op bepaalde vormen van kanker, waaronder lever-, borst- en slokdarmkanker.
• Verzwakt immuunsysteem: Overmatige alcoholinname kan het immuunsysteem verzwakken, waardoor mensen vatbaarder worden voor infecties.
• Voedingstekorten: Alcohol kan de opname van voedingsstoffen verstoren, wat leidt tot tekorten aan essentiële vitamines en mineralen.
• Afhankelijkheid en verslaving: Aanhoudend en overmatig alcoholgebruik kan leiden tot de ontwikkeling van alcoholafhankelijkheid of -verslaving, waarvoor professionele interventie voor behandeling vereist is.

 Het is belangrijk op te merken dat af en toe eens een alcoholconsumptie in gezelschap van vrienden voor veel mensen geen significante gezondheidsrisico's met zich meebrengt. Het is van cruciaal belang om zich bewust te zijn van de eigen gezondheidstoestand, tolerantie en de potentiële risico's die gepaard gaan met alcoholgebruik. 

 Een mooie Studie somt de gevoeligheid van alcohol voor over meer dan 200 ziektes op, Klik hier.

De Polyvagaaltheorie, ontwikkeld door Dr. Stephen Porges, is een neurobiologische theorie die uitlegt hoe het autonome zenuwstelsel (AZS) emoties, gedrag en fysiologische reacties beïnvloedt. De theorie werd voor het eerst voorgesteld in de jaren negentig en heeft sindsdien erkenning gekregen op terreinen als psychologie, psychiatrie en traumastudies.

Het autonome zenuwstelsel is verdeeld in twee takken: het sympathische zenuwstelsel (SNS) en het parasympathische zenuwstelsel (PNS). Deze takken werken samen om verschillende lichaamsfuncties te reguleren, zoals hartslag, spijsvertering en ademhalingsfrequentie, als reactie op verschillende situaties.

 De polyvagaaltheorie introduceert een derde component, het systeem van sociale betrokkenheid, dat werkt via de ventrale nervus vagus. Hier zijn de drie componenten van de polyvagaaltheorie:

 Dorsale Vagus (Dorsale Motor Nucleus): Dit oudste deel van de nervus vagus wordt geassocieerd met immobilisatie- en conserveringsgedrag. Wanneer het wordt geactiveerd, kan het leiden tot een ‘shutdown’-reactie, zoals flauwvallen of bevriezen, wat kan worden waargenomen bij extreme stress- of traumasituaties.

 Sympathisch zenuwstelsel (SNS): Deze tak wordt geassocieerd met de ‘vecht- of vlucht’-reactie. Het bereidt het lichaam voor om te reageren op waargenomen bedreigingen door de hartslag te verhogen, de pupillen te verwijden en de bloedstroom naar de spieren te leiden.

 Ventrale Vagus (Nucleus Ambiguus): Dit nieuwere deel van de nervus vagus is gekoppeld aan sociale betrokkenheid en heeft een kalmerende functie. Wanneer het systeem van sociale betrokkenheid wordt geactiveerd, bevordert het gevoelens van veiligheid en verbinding. Dit aspect van de theorie benadrukt de rol van positieve sociale interacties bij het reguleren van het zenuwstelsel.

 Volgens de Polyvagaaltheorie is het autonome zenuwstelsel niet simpelweg een tweerichtingsdynamiek tussen de sympathische en parasympathische takken, maar eerder een complex samenspel waarbij het systeem van sociale betrokkenheid betrokken is.

 De theorie wordt vaak toegepast om stressreacties, trauma en emotionele regulatie te begrijpen, maar ook om therapeutische benaderingen te informeren die zich richten op het vergroten van de sociale betrokkenheid en het bevorderen van gevoelens van veiligheid.

 Bedoeling is dat men zich bewust is in welke staat men is en zoveel mogelijk streeft naar een ventrale staat. Verbondenheid met andere mensen, bewegen, buikademhaling, omega 3, neuriën, lachen, contact met de natuur en dieren, huid- en oogcontact, koude en hitteprikkels, ... zorgen voor een stimulatie van die ventrale toestand. 

 Met reflexologie kan de ventrale toestand ook gestimuleerd worden via de volgende punten op de voet.

Burn-out syndroom is een typisch voorbeeld van een psycho-neuro-immunologisch probleem.

Eigenlijk gebruik ik niet graag de term "burnout" daar het woord een zeer geladen gevoelswaarde heeft. Burnout wordt vaak altijd gerelateerd met werk, burn-out kan inderdaad werkgebonden zijn maar hoeft niet persé werkgerelateerd te zijn. Burn-out kan ook door heel veel andere emotionele belasting, of een combinatie van beiden veroorzaakt worden.

Een betere definitie voor mij is : " Symptomen van uitputting als gevolg van een langdurige blootstelling aan een situatie die emotioneel veelvragend is". Dit lijkt me een betere en meer volledige definitie.

Het gaat over een hele resem aan symptomen als gevolg van het leven of tijd spenderen aan emoties die veelvragend zijn en dit zowel op de werkvloer, als door emotionele problemen thuis maar ook door emotionele problemen en trauma's die in het verleden of in de jeugd zijn meegemaakt.

Als we dieper kijken zijn er drie symptomen die er bij een burn-out altijd uitspringen namelijk:

• Emotionele uitputting
• Depersonalisatie, ik ben mezelf niet meer
• Geen voldoening vinden in de dingen die ik doe.

Tijdens een orthomoleculair consult bespreken we dan ook altijd:

• jouw energiebalans, slaappatroon, spijsvertering, eetpatroon, gezinssituatie, medische voorgeschiedenis, andere gezondheidsklachten, werksituatie, socio-emotionele stressoren, jeugd, geboorte,  … 
• achterhalen welke emotie achter de uitputting zit
• ik zal de fysiologische werking achter de symptomen van een burn-out heel concreet uitleggen. De fysiologische werking van een burn-out is heel logisch uit te leggen en is gedurende de evolutie zo ontwkkeld om ons te laten overleven bij acute stress. Echter bij chronische stress, bij langdurige zware emotionele belasting loopt het verkeerd. Concreet zal ik uitleggen:
  • Wat betekent de fase 1 en fase 2 van een burn-out;
  • Wat we bedoelen met een egoîstisch brein;
  • Waarom we bij burnout meer problemen krijgen met onze geslachtshormonen en daardoor bijvoorbeeld moelijkere menstruatieproblemen of zware menopauzale klachten kunnen krijgen of libidostoornissen;
  • Waarom lichaamseigen stoffen niet correct in het lichaam worden omgezet en we daardoor tekorten krijgen;
  • Waarom we zoveel gewrichts- en botklachten krijgen en kwetsuren maar niet overgaan en chronisch blijven aanslepen;
  • Waarom we meer pijngevoelig zijn; 
  • Waarom ons fenotype bepalend is hoe we omgaan met stress en angsten en de relatie tussen hippocampus en amygdala;
  • Waarom brain derived neurotrophic factor (BDNF) zo belangrijk is voor onze hersenen en hoe we dit kunnen stimuleren
  • Waarom het eten van granen symptomen van burnout kunnen versterken
  • Tips en suppletie die we kunnen toepassen om burn-out klachten te verlichten
  • ...

Ik vind het heel belangrjk dat u na het orthomoleculair consult volledig begrijpt wat de fysiologische werking is van een burn-out. Als u goed begrijpt wat er gebeurt in uw lichaam, dan kan uw menselijk brein meehelpen aan de oplossing ervan stap per stap.

Naast het orthomoleculair consult kan ik vanuit de praktijk ook voetreflexologie aanbieden die kan bijdragen aan het tot rust brengen van het zenuwstelsel. Beide complementaire therapieën zijn een mooie combinatie ter ondersteuning van burn-out.

Voetreflexologie is een holistische handeling die tot doel heeft ontspanning en evenwicht in het lichaam te bevorderen. Er is wetenschappelijk bewijs over de impact van voetreflexologie op de polyvagaaltheorie, met name het kan helpen ontspanning te bevorderen en het parasympathische zenuwstelsel te ondersteunen, wat een belangrijk aspect is van de polyvagaaltheorie en kan bijdragen tot ondersteuning bij burn-out.

De polyvagaaltheorie, voorgesteld door Dr. Stephen Porges, benadrukt de rol van de nervus vagus bij het reguleren van het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor de onwillekeurige functies van het lichaam. De nervus vagus heeft takken die verband houden met verschillende staten van opwinding en sociale betrokkenheid. De parasympathische tak van de nervus vagus, vaak het ‘rust- en verteringssysteem’ genoemd, wordt geassocieerd met ontspanning en kalmerende reacties.

Hier ziet u hoe reflexologie kan worden gekoppeld aan het ondersteunen van de polyvagaaltheorie:

Stimulatie van ontspanningsreactie: Voetreflexologie omvat het uitoefenen van druk op specifieke punten op de voeten  die overeenkomen met verschillende organen en systemen in het lichaam. Door deze punten te stimuleren kan reflexologie een ontspanningsreactie veroorzaken, waardoor het parasympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd.

Stressvermindering: Voetreflexologie wordt vaak gebruikt als ontspanningstechniek, en stressvermindering wordt geassocieerd met de activering van het parasympathische zenuwstelsel. Als voetreflexologie stress helpt verminderen, kan het bijdragen aan een kalmerend effect, in lijn met de polyvagaaltheorie.

Verbeterd lichaamsbewustzijn:  Voetreflexologie moedigt individuen aan om zich meer bewust te worden van hun lichaam en sensaties. Dit verhoogde bewustzijn kan bijdragen aan een gevoel van geaardheid en aanwezigheid, waardoor het zenuwstelsel positief wordt beïnvloed.

De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening die vooral beweging beïnvloedt. Het is een progressieve aandoening, wat betekent dat de symptomen na verloop van tijd de neiging hebben te verergeren. De ziekte wordt gekenmerkt door de vermindering van dopamine-producerende neuronen in de hersenen, wat leidt tot een tekort aan dopamine, een neurotransmitter die helpt bij het reguleren van beweging.

Veel voorkomende symptomen van de ziekte van Parkinson zijn onder meer:

• Tremors: onvrijwillig trillen of trillen, vaak beginnend in de handen of vingers.
• Bradykinesie: traagheid van beweging, waardoor dagelijkse taken tijdrovender worden.
• Spierstijfheid: Stijfheid of inflexibiliteit in de spieren, wat pijnlijk kan zijn.
• Houdingsinstabiliteit: Moeilijkheid om het evenwicht te bewaren en een verhoogd risico op vallen.
• Naast deze primaire symptomen kunnen mensen met de ziekte van Parkinson ook niet-motorische symptomen ervaren, zoals slaapstoornissen, stemmingswisselingen en cognitieve stoornissen.

De exacte oorzaak van de ziekte van Parkinson is nog niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat een combinatie van genetische en omgevingsfactoren bijdraagt aan de ontwikkeling ervan. Er is momenteel geen remedie voor de ziekte van Parkinson, maar er zijn verschillende medicijnen en therapieën beschikbaar om de symptomen te beheersen en de kwaliteit van leven te verbeteren voor personen die door de aandoening zijn getroffen.

Als orthomoleculair therapeut kan ik parkinson ondersteunen door:

• De link te leggen tussen gezonde darmen en de ziekte van parkinson
• De link te leggen tussen leefstijlinterventies en de ziekte van parkinson

Naast het orthomolecualir consult kan ik vanuit de praktijk ook voetreflexologie aanbieden die kan bijdragen aan het tot rust brengen van het zenuwstelsel. Beide complementaire therapIën zijn een mooie combinatie ter ondersteuning van parkinson.

Voetreflexologie is een holistische handeling die tot doel heeft ontspanning en evenwicht in het lichaam te bevorderen. Er is wetenschappelijk bewijs over de impact van voetreflexologie op de polyvagaaltheorie, met name het kan helpen ontspanning te bevorderen en het parasympathische zenuwstelsel te ondersteunen, wat een belangrijk aspect is van de polyvagaaltheorie en kan bijdragen tot ondersteuning bij burn-out.

De polyvagaaltheorie, voorgesteld door Dr. Stephen Porges, benadrukt de rol van de nervus vagus bij het reguleren van het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor de onwillekeurige functies van het lichaam. De nervus vagus heeft takken die verband houden met verschillende staten van opwinding en sociale betrokkenheid. De parasympathische tak van de nervus vagus, vaak het ‘rust- en verteringssysteem’ genoemd, wordt geassocieerd met ontspanning en kalmerende reacties.

Hier ziet u hoe reflexologie kan worden gekoppeld aan het ondersteunen van de polyvagaaltheorie:

Stimulatie van ontspanningsreactie: Voetreflexologie omvat het uitoefenen van druk op specifieke punten op de voeten  die overeenkomen met verschillende organen en systemen in het lichaam. Door deze punten te stimuleren kan reflexologie een ontspanningsreactie veroorzaken, waardoor het parasympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd.

Stressvermindering: Voetreflexologie wordt vaak gebruikt als ontspanningstechniek, en stressvermindering wordt geassocieerd met de activering van het parasympathische zenuwstelsel. Als voetreflexologie stress helpt verminderen, kan het bijdragen aan een kalmerend effect, in lijn met de polyvagaaltheorie.

Verbeterd lichaamsbewustzijn:  Voetreflexologie moedigt individuen aan om zich meer bewust te worden van hun lichaam en sensaties. Dit verhoogde bewustzijn kan bijdragen aan een gevoel van geaardheid en aanwezigheid, waardoor het zenuwstelsel positief wordt beïnvloed.