Er waren eens vier wetenschappers, die allemaal dachten te weten hoe de aarde was ontstaan. In plaats van naar elkaar te luisteren, dacht elke geleerde het bij het juiste eind te hebben en vond de andere theorieën maar onzin. Ze kregen ruzie en besloten de wijze koning om raad te vragen.
Elk van de wetenschappers dacht dat de koning hem gelijk ging geven. Maar de koning zei: jullie zijn als de blinden in het verhaal van de olifant!
En de koning begon te vertellen.
Er was eens een geleerde die tegen een dienaar zei: ‘Verzamel vier mannen die vanaf hun geboorte blind zijn en laat hun een olifant zien’
De dienaar deed wat hem opgedragen was en bracht de blinden om de beurt bij de olifant. De eerste bij de slurf, de tweede bij zijn oor, de derde bij een poot en de vierde bij de staart. Hij zei: ‘Zo ziet een olifant eruit.’
De blinden betastten met hun handen het lichaamsdeel van de olifant waarbij ze stonden.
Daarna liet de koning de blinden bij zich komen en vroeg: ‘Hebben jullie de olifant gezien?’
Ja Majesteit,’ zeiden ze, ‘we hebben de olifant gezien.’
‘Zeg mij dan, hoe ziet een olifant eruit?’
De eerste blinde, die de slurf had gevoeld, antwoordde: ‘Een olifant is lang en kronkelend als een slang.’
‘Nee, zo is een olifant niet’, zei de tweede, die het oor had betast.‘Een olifant is breed en ruig als een tapijt.’
‘Wat een onzin’ riep de derde, die bij een poot had gestaan. ‘Een olifant is groot en rond als een pilaar!’
‘Jullie weten er niets van!’ schreeuwde de vierde blinde die de pluim van de staart had gevoeld. ‘Een olifant is als een bezem!’
Ieder dacht dat de hele olifant was zoals hij zelf had gevoeld.’
De wijze koning zei tegen de geleerden die bij hem gekomen waren: ‘Jullie zijn als die blinden. Je ziet maar een klein stukje van de waarheid, maar je denkt de hele waarheid te bezitten.’
